Temperatura znaku

17 grudnia 1980 roku w Galerii Ślad w Łodzi prowadzonej przez Janusza Zagrodzkiego Zarębski wykonał performance Temperatura znaku. Artysta użył tego tytułu po raz pierwszy i sformułował koncepcję „temperatury znaku”. Z perspektywy czasu Zarębski zalicza jednak do niej swoje dużo wcześniejsze działania, chociażby akcję z 1971 roku Ogień / Mleko czy performance Ciepłe powietrze (1977). Idea "temeratury znaku" opierała się na testowaniu granic zmysłowej percepcji. Wydarzeniu towarzyszył katalog, w którym artysta pisał:

„Temperatura znaku

Celem mojej działalności jest porozumiewanie się, kontaktowanie z innymi, tworzenie czegoś w rodzaju własnego języka, lecz nie zależy mi na czytelności znaczeń. Mimo to nadając – liczę na odbiorcę. Używając ciała, przedmiotu, dźwięku organizuję sytuacje parateatralne. Wybrana i wydzielona przestrzeń jest ,,strefą kontaktu". Obserwuję nadawanie, transmitowanie i odbieranie sygnałów. Ostatnio zainteresowała mnie temperatura znaku. Nie optyczna lecz fizyczna. Kiedy ciało przemienia się w znak, jego temperatura jest znana, żeby żyć musimy zmieścić się w pewnych granicach – nie możemy ich przekroczyć. Poprzez różne ćwiczenia staram się zwiększyć amplitudę temperatury poszczególnych części ciała.

Przykłady:

ciało - ciało (prawa strona) ciało - woda (stopy)

ciało - lód (lewa strona] ciało - pijawki (plecy) itd.,

Badając granice między strefami o zróżnicowanej temperaturze, szukam progu wrażliwości. Operacje te pozwalają obserwować wpływ doznania zmysłowego na stany psychiczne.  Ogrzewanie, oziębianie, izolowanie ciała i przedmiotu jest w pewnych wypadkach zmianą temperatury znaku.  Próg wrażliwości optycznej oka nie pozwala na uchwycenie różnic. Ulotność tych zjawisk, dziejących się na granicy doznań wizualnych, dźwiękowych i dodatkowych, wymyka się rejestracji, ale fotografia zapisująca zdarzenie, utrwala ślady.”