Żywa galeria

Żywa galeria, reż. Józef Robakowski, Wytwórnia Filmów Oświatowych w Łodzi, 1975

W swoich performance Zarębski stworzył także koncepcję żywej rzeźby. Przykładem takiej akcji był performance przygotowany specjalnie do filmu Józefa Robakowskiego pt. Żywa galeria.

Założeniem było, że każdy zaproszony artysta dostał taka samą ilość czasu filmowego (1,5 minuty) i musiał przygotować nową pracę. Akcja Zarębskiego odbyła się w jego Studiu na Siennej. Zdjęcia z planu filmowego wykonał Zygmunt Rytka.

W performance wystąpiła Krystyna Jachniewicz. Na tle białej ściany Zarębski ustawił krzesło, na którym siedziała naga kobieca postać, przykryta białym płótnem. Jej twarz zasłaniał prostokąt białego płótna, wiszący na wysokości twarzy. Pod pierwszą warstwą płótna przykrywającą całą postać znajdowała się następna warstwa, przykrywającą postać tylko od pasa w dół. Artyście chodziło o skoncentrowanie obrazu na piersiach i ramionach. Postać miała przypominać rzeźbę antyczną. Cały obraz był bardzo jasny. Od  postaci odchodził pas białego płótna o szerokości ok. 20 cm, zakończony ustawioną na nim doniczką z rośliną. Artysta ułożył na ciele kobiety cienko pokrojone plasterki ogórka i marchewki, powtarzając gest stref kontaktu. Następnie wszedł z torebkami zielonego, czerwonego i białego pigmentu. Zaczął posypywać czerwonym pigmentem pas białego płótna, zaczynając od doniczki z rośliną idąc aż do białej, siedzącej postaci, którą posypał czerwonym, białym i zielonym pigmentem. Następnie włączył odkurzacz, który wypełnił przestrzeń przenikliwym hałasem. Artysta zaczął wciągać rurą odkurzacza pigmenty, "malując" nią jak pędzlem na ciele Jachniewicz i uzyskując w ten sposób niezwykle malarski efekt.

Dokumentacja fotograficzna: Zygmunt Rytka.